- Aktualności
- Restauracje
- Hotele
- Organizacja imprez
- Warto zobaczyć
-
Warto wiedzieć
- Książański Park Krajobrazowy
- Zagadkowa historia Zamku Książ
- Stara Kopalnia - Wałbrzych
- Życiodajne Szczawno Zdrój
- Głuszycki rzeźbiarz
- Podziemne miasto w Głuszycy
- Soboń ponownie czeka na swego odkrywcę!
- Na pstrąga do Łomnicy
- Kościółek w Sierpnicy
- Miedzianka - miasteczko widmo
- Cesarski romans w Książu
- Romantyczny Salzbrunn czyli Szczawno-Zdrój
- Henryk Wieniawski - Polski Paganini
- O księżniczce Daisy - czyli Maria Teresa Oliwia Hochberg von Pless
- Czettritzowie i Wałbrzych
- Gerhart Hauptmann - Szczawieński Noblista
- Benedykt Józef Łączyński - Z ułańską fantazją
- Co ma wspólnego zamek Książ z klasztorem na Monte Cassino?
- Wałbrzych jakiego nie znamy
- Wzgórze Giedymina
- Recenzja książki Daisy Hochberg von Pless: Taniec na wulkanie
Jerzy Marszał - głuszycki rzeźbiarz, amator. Od urodzenia związany z rodzinnym domem we wsi Łomnica – Ustronie. Długoletni pracownik Zakładów Przemysłu Włókienniczego „Piast” w Głuszycy. Rzeźbił w drewnie od dzieciństwa, ale na dobre rozwinął swój talent w latach dziewięćdziesiątych po przejściu na emeryturę. Dom, w którym mieszka zwraca uwagę zabytkową architekturą i drewnianymi płaskorzeźbami umieszczonymi na frontonie budynku. Jeszcze większe zainteresowanie budzi „warsztat pracy” w ogrodzie „pod chmurką”, a dokładniej, pod rozłożystym kasztanem, nad rwącym górskim potokiem, wśród bujnej przyrody, zwisających skał, wznoszących się wysoko lasów, tworzących naturalną scenerię dla pracowni artysty - rzeźbiarza. Jeśli dodamy do tego tu i ówdzie rozsiane jakby od niechcenia drewniane figurki i wydłubane w pniach, zatroskane twarze posążków, a wreszcie kamienną altankę, pełną różnego rodzaju rzeźb i ozdób, to można szczerze powiedzieć, że jest to miejsce godne podziwu. To niezwykła, wyjątkowa choć słabo wypromowana atrakcja turystyczna gminy Głuszyca.
Jerzy Marszał - łomnicki Wit Stwosz
(Za Konstantym Ildefonsem Gałczyńskim)
Gdy go matka rodziła
zimowego wieczora,
nie wiedziała, ze synek
będzie w drzewie się porał…
Synku, weź dłuto w dłonie,
uczyń sławnym Ustronie !
Usiadł Jerzy na przyzbie,
przyjrzał się ojcowiźnie,
góry wokół do nieba,
z tego nie będzie chleba,
jął dłubać w drzewie nożem
i odkrył „iskrę bożą”.
Matko, rylec mi podasz,
ja teraz rzeźbię obraz …
Rzeźbi w lipie wytrwale,
stał się sztuki wasalem,
piękne świątki, figurki,
pnie zamienia w laurki,
ozdobił ogród cały,
w domu ściany, powały,
altankę pod kasztanem.
Teraz Jerzy jest panem.
Znawcy sztuki go znają,
co roku odwiedzają,
gdzieś za morzem już słynie,
tylko nie w swojej gminie…
Tutaj czas wolno płynie,
ale w jedno lud wierzy
dzięki takim jak Jerzy
Polska nie zaginie !
Autor: Stanisław Michalik